İçkinlik Etiği: Nietzsche ve Spinoza

Der. Hüseyin Deniz Özcan, Orkun Tüfenk
350 sy. – 13,5x19,5
ISBN 978-605-7872-12-8
Yayın tarihi: Eylül 2020

Bugün bir içkinlik etiği teorisi oluşturmak, pratik bir öğreti olarak etiği olumsuz ikizi ahlaktan ayırt edebilmekten geçiyor.Aralarındaki ilk fark iki disiplinin faaliyet biçimi açısından düşünülebilir:Ahlakın en temel fiili buyurmak, etiğinki ise üretmektir…Gücünü aşkınlıktan devşiren ahlak, bu dünyada ortaya çıkan fenomenleri, bu dünyanın ötesinde varsaydığı bir dünyanın sözde “üstün” değerleriyle yargılarken; içkinlikte yerleşen “etik”, bir eylem, söz ya da düşünceyi, bunların arkasındaki varoluş kiplerinin olanakları ve sınırları açısından değerlendirir.Tam da bu dünyaya sıkı sıkıya bağlı olan Spinoza ve Nietzsche içkinlik düzleminde konuşlanan bu anlamda bir etik arayışın başlıca düşünürleridir.Ahlakın “Ne yapmalıyım?” sorusunun yerine “Neyi yapmaya muktedirim?” sorusunu geçirerek, etiği bir güç meselesi olarak yorumlamanın ve yaşamı sonsuzca deneyimleme imkânının önünü açarlar…