Harman Dergi 1. Sayı

Bugün satırlarını okuyacağınız bu dergi, yıllar önce cümlenin sonundaki noktayı andıran bir tohumdu. Sonra gelişip başak verecek olgunluğa erişebilmek için birçok evre geçirdi. İlk cümlelerini kekeleyerek kuran bir bebek gibi camide emekleyerek başladı kalemimiz hareket etmeye. Kalemin kâğıtla kesiştiği noktada kalem dimdik bir elif gibi duruyordu. Sanki şehadet parmağı, sanki göğe doğru bir minare... İlkokul öğretmenimizin elimizin üzerine elini koyup yazı yazmayı öğretmesindeki o sıcaklık... Herkes bilir bu hissi. Minarenin gölgesinde minik bir çocuk gibi kalem oynatmaya çalışırken o büyük öğretmen, o herkesi kucaklayan kubbe, elimizin üzerine elini serdi usulca, bir öğretmen zarafetiyle. "Senin Rabbin kalemle yazmayı öğretendi." Minare kalemdi, kubbe ise o kalemi tutan el. Yazı yazardı bu gökteki el aslında. Çünkü yazı medeniyetti, medeniyetin kaynağı ise câmi...