İÇİMDEKİ NESİRLER - OZAN POLAT

Az daha kırılıyordu kapım;
yetiştim.
Darmadağın oldu her yan.
Ellerimle boyadığım duvarlar
parçalandı.
Kalabilirsem tabi; onarırım.
Mutfak, banyo demeden
tüm porselenler kırık şimdi.
Kitaplarımı yaktılar
totaliter bıyıklı adamlar.
Yatağımı yırttılar.
Gülüyorlardı.
Bıyıkları dalgalanıyordu.
Hiç de rahat değildi zaten. Boş ver.
Ceplerim… hep karıştırdılar.
Zor gün param… Aylardır aradığım…
Onu buldular adıma, sağ olsunlar.
Zehir gibiler maşallah!
Ben ağır hareketlerle izlerken
kanıt olarak notlarımı aldılar.
Yaşadığım sefalet resmi evrak şimdi.